Ik denk dat traditie soms dodelijk is voor traditie. Verenigingen, die krampachtig aan traditie vasthouden, zie ik vaak een vreemde tocht in het beleven van mensen afleggen. Eerst heetten zij ‘het cement van de samenleving’, zij waren de motor van het gemeenschapsleven, zorgden dat er altijd iets te doen is, waren daarom onmisbaar en genoten alom waardering. Daarom werden ze vaak verheven tot ‘Cultureel Erfgoed’, werden er complete stadions voor ze opgericht en uitvoerings- en repetitielokalen gebouwd en er werden jaarlijks talrijke ridderordes op de borsten gespeld van het leger vrijwilligers dat die traditie in stand houdt. Alom waardering dus. Maar toen kwamen de verhalen van gebrek aan kader, afkalvende belangstelling bij de jeugd, moeite om nog volledige elftallen of voldoende stemmen of instrumenten voor een uitvoering bij elkaar te krijgen. Lege zalen, een paar mensen langs het veld of bij de optocht. In veel gevallen is het bericht van noodgedwongen samenwerking of fusie nog de positieve variant van de einduitkomst van dat proces. In toenemende mate hoor en lees je de berichten van opgeheven koren en muziekgezelschappen, sportverenigingen, culturele clubs, gemeenschapsinitiatieven. Het teloor gaan van dat soort tradities is bijna traditie geworden. Vaak bekruipt me daarbij het gevoel dat het verdwijnen van ‘eeuwige waarden’ binnen volkscultuur juist versneld en verhevigd wordt door het krampachtig vasthouden van die eeuwige waarden. Ik denk dat verenigingen en initiatieven die meegroeien met veranderende tijd, die binding blijven zoeken met andere smaak en met andere wensen van publiek of participanten, langer leeft dan hun soortgenoten, die zweren bij ‘dit is altijd zo geweest, DUS dat hoort zo te blijven’ of ‘Als het niet exact volgens de overlevering en vastgelegde regels gebeurt, IS het geen cultuur meer, telt ’t niet meer’. Die clubs zien vaak liever met lede ogen toe hoe er uiteindelijk alleen nog maar twee rijen vaste verloofdes in de zaal zitten bij koorconcerten, dan dat ze programma en aankleding omgooien. Die laten liever de laatste de lamp uitdoen, dan dat ze nieuwe vormen uitproberen, die juist wel, of beter, aanslaan. Zo is van véél eeuwenoude traditionele verenigingen vaak ’n kenmerk dat het mannenfeestjes zijn, noem carnaval, noem schutterijen. Vrouwen zijn daar wel vaak welkome gast en participant, zo niet de ‘vrouwelijke noot’, het Tanzmariechen, de Marketenster, maar niet de drijvende kracht. Ik denk dat clubs met carnavalsprinsessen en vrouwen onder de schietboom en in besturen, minder oubollig overkomen en dus misschien jeugd aanspreken die niet zo gecharmeerd is van de middeleeuwen. Wie gelooft in ‘wie de jeugd, heeft, heeft de toekomst’, realiseert zich waarschijnlijk ook dat er zonder die jeugd dus niet veel toekomst meer inzit. ‘Ja, maar’, hoor ik ze al roepen ‘Als we ’t niet zó doen als altijd, is ’t niet meer echt’. Onzin. Da’s net zoiets als het verketteren van de E-bike. ‘E-biken IS geen fietsen!’. Okay, ‘t heet anders. Maar zonder E-bike fietste ik nooit meer en kwam ik dus minder heerlijk buiten. Een E-bike is geen traditie. Maar dankzij dat ding fiets ik wél. En geniet.
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Dur ovend vilt Ich vang dich op En kroep dur Stillekes neave Dur ovend vilt Ich schleat mien auge Loat ut dinke los Hot mien wunsche vas Dur ovend vilt zonger aa...
Kerstgroet 2025
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
