Oud worden is een relatief begrip. Ik zag laatst een foto van een oude leraar van me. Van die ooit forse man was nog maar een hoopje ellende in een rolstoel over. Mijn oude meester. Deze week werden er op de TEFAF een aantal Oude Meesters verkocht die in de loop der jaren beduidend in waarde vermeerderd zijn. Het verschil tussen oude meesters en Oude Meesters. Het verschil in de waardering van oud, kan ook liggen aan de leeftijd van degene die ernaar kijkt. Jeugd, die naar ouderen kijkt, heeft een heel andere inschatting dan een beoordelaar van dezelfde of nog hogere leeftijd. Wij kregen op vrij jonge leeftijd pleegkinderen in huis. Die kwamen terug van hun eerste lessen op de middelbare school en vertelden helemaal ontdaan, dat ze voor Nederlands een kei-ouwe vent als docent hadden. ‘Die is wel zevenentwintig!’, riep de één. ‘Als ’t geen ACHTentwintig is!’ riep de ander er ontzet achteraan. Wij waren toen zesentwintig en hadden niet bepaald de neiging om het etiket ‘Kei-oud’ in onze jas te naaien. Toen we dat fijntjes inbrachten, zeiden ze geruststellend ‘Ja; jullie zijn ook wel oud, maar anders’. Ach, we weten van onszelf hoe onze eigen kijk op oud-zijn was verschoven. En dat nu, vijftig jaar later, nog steeds doet. In onze jeugd waren oudere mensen veel ouder dan nu en veel eerder. En dat ligt er niet aan dat de gemiddelde leeftijd in de loop van ons leven stevig gestegen is. Nee, men was toen veel ouder, dan degenen die nu diezelfde leeftijd hebben. Als je je vroeger met 60 jaar nog niet ingeschreven had voor het bejaardenhuis, was je te laat. Op je vijfenzestigste zat je daar in, er werd voor je gekookt en gepoetst, je liet je een permanentje zetten, trok een bloemetjes- of bolletjesjurk aan, ging in een leunstoel zitten en je had het gehad. Je was oud, trok heel snel nog uitsluitend donkere kleren aan en keek berustend en grijs de wereld in. Tegenwoordig kijken we met z’n allen naar het Tv-programma ‘We zijn er bijna!’ waar een stel ouderen met caravan of camper wekenlang naar en door Zuid-Europa toeren. Mevrouw Adriaans van drieëntachtig heeft haar eigen campertje en heeft voor deze tocht een vriendin van vierentachtig meegenomen voor de gezelligheid. Ze hebben op internet de nodige zaken uitgezocht over de plekken die de reizende groep wil bezoeken, doen dat soms met de groep samen, soms op hun uppie. In de groep zitten er velen van boven de acht decennia. Toegegeven; zij vallen op als het om mobiliteit en ondernemingslust gaat, maar ook degenen, die lekker thuis blijven, doen dat bij voorkeur niet vanuit het bejaardenhuis, dat later zorgcentrum ging heten en nog later meer en meer verpleeghuis bleek te zijn geworden. Daar kom je helemaal niet meer in zonder indicatie. En indicatie krijg je pas als je van twee kanten gestut moet worden. Ik ben nog niet mee geweest met ‘We zijn er bijna’. Ik ben dus niet oud. Hoogstens extra belegen.
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
Op 14 januari is Berna Lindelauf vanaf 14 uur weer aanwezig in Bibliotheek Gulpen-Wittem om te quilten. Deze keer zal ze extra aandacht besteden aan applicatietechniek, zowel ...
Rondom kerst is Bibliotheek Gulpen-Wittem gesloten van woensdag 24 december t/m vrijdag 26 december. Zaterdag 27 december zijn wij wel gewoon geopend van 10.00-12.30 uur.
