Het gedonderjaag met de temperaturen en weersomstandigheden heeft de streek lange tijd groen gehouden, maar uiteindelijk breekt nu het felgeel, het oranje, het rood en bruin weer door tussen het bronsgroen. Ik hou van die metamorfose. Ik hou van dat warme, hou van het nattige weertype dat er bij hoort. Het zompige geurtje, de paddenstoelen in al hun verschijningsvormen. De herfstmetamorfose is vaak een hele snelle. Als het spul te snel gevallen is in te onstuimig weer zit er een spijtig gaatje in mijn jaar. Niet iedereen deelt mijn enthousiasme voor dit jaargetijde, integendeel: hele volksstammen hebben er juist een gruwelijke hekel aan. Voor ontelbaren is het de tijd van Les Feuilles Mortes, de somberheid. Dat net dan Allerzielen valt, maakt de stemming er niet opgewekter op. Voor veel mensen betekent herfst mistroostigheid. En zo beschouwen ze niet alleen de verkleurende natuur buiten: ook in hun hoofd vallen de bladeren. De zin om wat leuks te doen vergaat hem niet alleen, de gevorderde herfsthater, het schijnt dat de herfst bij uitstek geschikt is om, bij gebrek aan bladeren, dan zelf maar aan zo’n kale tak te gaan hangen. Dat schijnt van alle tijden te zijn, maar nogmaals; ik heb een totaal andere beleving van de herfst. Wat me wel al tientallen jaren opvalt is dat het leger van herfsthaters groeit en die nemen massaal maatregelen om de gevolgen van dat vermaledijde onheilsjaargetijde te bestrijden. Men schijnt de overtuiging te hebben dat die gevolgen stelselmatig erger worden. Ik kan me uit mijn jeugd niet herinneren dat treinen massaal uitvielen omdat er bladeren op de rails vielen. Men past bij de NS bij dreigend herfstweer zelfs de dienstregeling aan. Als je dat een beetje maf vindt, wordt je snel terechtgewezen als ondeskundig op dit rampterrein: van vallende herfstblaadjes krijgen treinen namelijk vierkante wielen. Let wel, dit soort verhalen vertellen dus bloedserieuze hotemetoten op NS gebied op het journaal of Op1. Naar mijn idee moeten ze dan als de donder weer wat van de ouwe wielen uit mijn jeugd bestellen, want die werden niet vierkant. Stoepen worden tot code-rood-gebied verklaard als er bladeren op liggen. Ik herinner mij de dikke pakken bladeren waar ik doorheen liep naar school of kerk en die ik dan bij elke stap zo hoog mogelijk stampte. Tegenwoordig weet men mij ragfijn uit te leggen dat die vuiligheid de stoepen spekglad maakt en dat de aansprakelijkheidsverzekering niet uitbetaalt als jij je stoep niet bladervrij gemaakt hebt. Voor iedereen aanleiding om massaal met de bladblazer de aanval in te zetten. Herfst is voor mij tegenwoordig synoniem aan bladblazergejank. Talloze buurtgenoten kunnen er uren mee bezig zijn. En anders de gemeentejongens wel. ’t Liefst als de bomen nog voor méér dan de helft in het blad zitten, dan kunnen ze volgende week nóg een keer fijn blazen. Dubbel blazen helpt overigens wél tegen hun ontwenningsverschijnselen opgelopen nadat het hogedrukspuitseizoen werd afgesloten. Weg met het blad, of, preventief: weg met de bomen. DE methode om MIJ somber te krijgen door de herfst.
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Kerstgroet 2025
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
Op 14 januari is Berna Lindelauf vanaf 14 uur weer aanwezig in Bibliotheek Gulpen-Wittem om te quilten. Deze keer zal ze extra aandacht besteden aan applicatietechniek, zowel ...
