Ik fiets ontstellend vaak naar Aken. Vorige keer vertelde ik dat de ober op menig terras in Aken mij al kent. Hij brengt me, al naar gelang ’t terras, m’n Eiskaffee of Bruchetta Schinken, of Eierbrötchen of ’n stuk Waldfrucht-Creme-Cheesecake al bijna ongevraagd. Elk terras heeft z’n eigen specialiteiten. Bij de een zoek ik koelte en schaduw, bij de ander rust, de volgende juist aanspraak, of ik strek er effe de benen. Elk terras is een wereld van verschil en navenant verschuift de populatie. Sommige tenten doen me denken aan De Kroon in Roermond, de lunchroom waar ik vroeger met m’n moeder heen mocht en me dan de ogen uitkeek naar de gebakjes op etagères en de sjieke mevrouwen die er zaten met taartige verenhoedjes en bontkragen. Zo’n tent waar je slagroom kreeg in echte zilveren schaaltjes. Schril contrast met het terras van Extra-Blatt, een groot restaurant op de Akense Markt, waar het menu op een krant gedrukt staat en je tafel vol ligt met kleurige folders van allerlei speciale aanbiedingen. Maar hun Bruchetta Schinken is mijn favoriete lunch, de bediening is vriendelijk, het eten lekker, hun prijzen laag en hun porties Deutsch. Groot dus. En dan heb je ’t bij mij al gauw gewonnen. Ik zit er vaak, Het hele jaar door. Want, zoals bij elk terras: het schilderij om je heen, het kijkspel van de mensen die langslopen, wandelen, slenteren, haasten, dringen, flaneren, het is een eeuwig wisselend tableau. Als mensen me nu verbaasd aankijken met ‘Je hebt dat Rathaus na één keer toch wel gezien?’, kennen mijn kijken niet. Die zien niet dat ik de ene keer kijk naar de afbraak van de markt, de rustige, Deutsch-gründliche manier van inruimen, schoonmaken, herinrichten, die het plein ineens omtovert naar z’n volgende functie. Om maar te zwijgen van wissel naar De Weihnachtsmarkt, met z’n geuren en geluiden, z’n drukte en geroezemoes. Rond de weekenden vooral; het komen en gaan van bruiloftsgezelschappen, die rond het Rathaus kleine of grote Sektfeestjes houden. En tussendoor de zwervers.’Haben sie etwas Kleingeld für mich?’ of de vent op doortocht, die z’n fiets tegen de fontein zet, erin klimt en zich uitgebreid monumentaal gaat douchen. De Nederlanders. Overal. Altijd. Soms groepen scholieren, soms de Einzelgänger, die naar het kleine tijdschriftenkioskje loopt en daar in z’n beste Duits ‘Hep U story?’ vraagt. Op een hoog balkon spelen een violiste en een gitarist populaire muziek. Omdat ze heel veel vergunningsgeld moeten betalen als ze op straat spelen. Vanaf het balkon hangt er een hoed aan een touwtje. Heel veel passanten gooien er een bijdrage in voor hun bijdrage aan Aken vol muziek. Die is soms virtuoos, soms van een ontwapenende eenvoud. Muziek. Ik kijk en luister en verzin er hun verhalen bij. Soms zit er een die met klungelige grepen en rauwe stem op een aan flarden gespeelde gitaar zijn bijdrage aan de straatcultuur geeft. In Aken is van alles en niks te zien. Ik ga altijd voor dat niks en beland altijd bij van alles.
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Kerstgroet 2025
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
Op 14 januari is Berna Lindelauf vanaf 14 uur weer aanwezig in Bibliotheek Gulpen-Wittem om te quilten. Deze keer zal ze extra aandacht besteden aan applicatietechniek, zowel ...
