‘Geld maakt niet gelukkig, maar gelukkig wel rijk’, is een zinnetje dat héél vaak bij me opborrelt als ik nadenk over mens en wereld. De laatste jaren uitdrukkelijk méér en anders dan daarvóór. Voorheen bracht mijn eigen aanvulling van die bekende zegswijze nog de illusie, dat als we geld goed zouden beheren, we het geluk van mensen alsnog ermee zouden kunnen dienen. Door het beter te gebruiken. Geld moet rollen. Ja. Maar dan niet de verkeerde kant op. Een groot deel van jullie denkt nu waarschijnlijk onmiddellijk ‘Ja, ja. ’t Moet natuurlijk háár kant op rollen’. Dat deel heeft nog niet door dat ik juist vind dat ’t naar ánderen moet rollen. Die hebben nooit dat andere spreekwoord van me begrepen ‘Als je tevreden bent met minder, ben je sneller rijk’. ’t Gaat, als ’t over geld gaat, bij mij juist meer over anderen. Ik heb geen verstand van geld, maar heb de heilige overtuiging dat er iets heel verkeerds mee gebeurt. De laatste jaren nog meer dan vroeger. En vroeger vond ik ’t al verschrikkelijk. De proporties waarin geld van de één naar de andere rolt nemen steeds wanstaltiger vormen aan. En trouwens: geld rolt veel vaker van de anderen naar één. Vroeger was ik onder de indruk van miljoenen, dat zijn al lang miljarden geworden. Vóór corona werd er vaak jaren gediscussieerd voordat er wat miljoenen naar essentiële ouderenzorg mochten. Toen corona kwam, werd binnen één week in de 2e Kamer zonder veel noemenswaardige discussie kamerbreed besloten over miljarden steunhulp hier en miljarden compensatie daar. Als een onnozel kamerlid riep ‘ja maar, waar halen we dat vandaan’, riep ’t hele kabinet ‘doe nou maar: we hebben zát’. Ook de minister die ’t voorheen verrekte om die paar miljoen uit te trekken voor ouderenzorg. En dan denk je ‘als corona voorbij is, dan volgt de grote boem’, maar nee: corona is niet voorbij en er komt een boem van Poetin BIJ en weer knippert er niemand met de ogen als er miljarden voor boycotgevolgen worden uitgetrokken en voor raketsystemen die we onmiddellijk leveren en miljarden voor de knoop in Poetins gasleiding. Ineens blijkt geld geen rol meer te spelen en economen die altijd overal met zuinige gezichtjes de grootste economische rampen voorspelden als er wat diep in de portemonnee getast werd, houden zich nu nog steeds ijselijk stil. Sterker: de economie groeit. En intussen vliegen de miljarden onbekommerd in de rondte, in proporties waar vroeger iedereen vol ontzetting de adem voor inhield en tegenwoordig alleen ik nog. Maar ja, ik ben primitief. Ik ben een zaniktut. Ik verbaas me nog over jongetjes die goed tegen een balletje kunnen trappen die verkocht worden voor 90 miljoen. Ik zie 4 Mennekes op de TEFAF 2 colliertjes jatten voor een paar miljoen. Nou én? Voor de miljarden die daar in de vitrines liggen, konden we een groot deel van de wereldproblemen oplossen. Getut. Geld moet rollen. Van de anderen naar de één. Vindt de één. Voor hém bewijs dat alles okay is.
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Kerstgroet 2025
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
Op 14 januari is Berna Lindelauf vanaf 14 uur weer aanwezig in Bibliotheek Gulpen-Wittem om te quilten. Deze keer zal ze extra aandacht besteden aan applicatietechniek, zowel ...
