Soms, héél soms, maak je in je leven iets mee, waarvan je aanneemt, nee waarvan je absoluut wéét dat je iets unieks hebt meegemaakt, iets wat je nooit meer zult vergeten. Ik heb dat op momenten dat mensen mij op een uitzonderlijk bijzondere wijze beroeren en daarmee een indruk in mijn ziel printen, die nooit meer weggaat. Ik betrap me erop dat ik over die mensen in superlatieven ga praten, alsof het buitenaardse wezens zijn, wezens uit een ander universum. Terwijl ik doorgaans mezelf toch redelijk met beide voetjes in de Löss vind staan en waarschijnlijk ook door anderen niet gauw als zweefteef word weggezet. Maar ze bestaan, de virtuozen, die mij beurtelings helemaal lyrisch maken, me doen zwelgen in bewondering en me in iedere vezel van m’n lijf laten genieten. Ooit dacht ik dat dat iets van vroeger was. De tijd van wonderkinderen. Mozart, die half Europa als kind al in vervoering bracht. Verhalen uit een vervlogen tijd. Tot ik jaren terug belandde in de Biertuin van de Zwarte Ruiter: de ‘broertjes Jussen’ gaven daar een concert. De Biertuin zat afgeladen vol, ik kreeg een plaatsje vlak naast de vleugel. De twee guitige snuiten keken lachend de zaal in, keken elkaar aan en speelden het ene na het andere moeilijke stuk. Alles uit het hoofd, ze vertelden steeds iets over de componist of compositie. Vanaf de eerste toetsaanslag zakte mijn mond open en besefte ik dat ik bij iets heel bijzonders zat. ZO moesten die lui bij Mozart zich gevoeld hebben. De Jussentjes namen grinnikend hun donderend applaus in ontvangst. Ze kregen een koker met tennisballen cadeau. De twee waren de koning te rijk, renden naar buiten en gingen met die ballen spelen. Ze bestaan, wonderkinderen. Met de huidige communicatiemiddelen zou je denken dat het bestaan van supertalenten in een mum van tijd over de hele wereld bekend zou zijn. Vreemd genoeg is dat niet altijd waar. Vaak worden talenten pas bekend als een uitgekookt management er brood in ziet. En dat brood is dan belangrijker dan het talent. Onlangs had ik door mijn kaakbreekavontuur veel tijd om op internet te struinen en vond per ongeluk een Kazachstans zanger, die getuige de datums, al jáááren furore maakt in Azië, met name China. Hetzelfde bliksemachtige effect als bij de Jussentjes. Deze man kon ALLES met z’n stem, hij zong met gemak 6 octaven vloeiend aan elkaar, loepzuiver, Operastijl en Pop, hij zong Bas, Bariton, Tenor, Alt, Sopraan, Coloratuursopraan. Hij zong alle tonen van het toetsenbord. Er zijn piano’s die voor zijn hoogste noten geen toets hébben. En dat alles perfect en, schijnbaar zonder moeite. Een alles kunnende virtuoos. Mijn Favoriete lied werd SOS. Als je van wonderen houdt, Google eens ‘Dimash SOS’. Je valt van de ene verbazing in de andere en snapt, mét mij, niet waarom niet iedereen DIE man kent en WEL Orgel Joke. Een voordeel van kaak breken: je hebt dan tijd voor bijzondere wondertjes. En daarna doe je het weer met de gewone wondertjes van alledag.
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
Op 14 januari is Berna Lindelauf vanaf 14 uur weer aanwezig in Bibliotheek Gulpen-Wittem om te quilten. Deze keer zal ze extra aandacht besteden aan applicatietechniek, zowel ...
Rondom kerst is Bibliotheek Gulpen-Wittem gesloten van woensdag 24 december t/m vrijdag 26 december. Zaterdag 27 december zijn wij wel gewoon geopend van 10.00-12.30 uur.
