Ik heb er steeds minder vertrouwen in, dat wat ik denk, zeg en doe nog wel door de beugel kan. En dat ligt niet eens aan mij. Op zich al bijzonder, want als er iets fout loopt, verdenk ik mezelf vaak ’t eerste. Wat dat betreft lijk ik op m’n nichtje Rie. Die liep vroeger altijd op z’n plat Arnhems te jeremiëren ‘Rie doet wir wa. Zal wel wir nie goed zin’. Gek kind. Alhoewel. In háár geval kón ’t ook best wel eens voortkomen uit een gezonde dosis zelfkennis. Afijn; ik begon dit verhaaltje met de melding dat het feit dat ik bij steeds meer dingen de plank mis sla, juist níét aan mij ligt. Ik krijg steeds meer het gevoel dat de wereld om me heen, dingen die ik tot nu toe volkomen normaal en/of correct vond, opeens als volstrekt onacceptabel, zo al niet als half of volslagen crimineel betitelt. Dat begon heel onschuldig toen namen van steden of landen opeens veranderden. Peking werd opeens Bejing, Rhodesië werd Zimbabwe. Okay, dacht ik in ’t begin; als ik er aan denk, zal ik die andere naam gebruiken. Zoals ik soms Luik roep en soms Liège en dan gewoon hetzelfde bedoel. Maar ineens heette het ‘Je hebt met Peking geen respect voor de Chinese cultuur, cq. je verdedigt met Rhodesië de oude koloniale onderdrukking’. Terwijl ik dat geen van beide ook maar in de verste verte bedoelde of wilde. En het gebeurde in sneltreinvaart steeds meer; de negerzoen, de jodenkoek, zwarte piet, de moorkop. Mensen gingen opeens hyperventileren bij zo’n naam van een soezendeegbol met chocola eromheen en slagroom erin, of een éénhaps versnapering van stijfgeklopt eiwit in een dun laagje chocola. Vooral dat laatste kon toch écht niet meer, want, zo zei men ‘ik gebruikte het N-woord’. Het wát-woord? Het N-woord. Ik was dus vóór slavernij. Huh? Waarbij meteen daarna ook dat woord ‘slaven’ écht niet meer kon; het zijn ‘tot slaaf gemaakten’. Grr. De ene na de andere periode uit ons geschiedenisboek werd opeens anders benoemd. De Gouden Eeuw werd de periode van knechting van volkeren en culturen, wereldroof, onderwerping. Onze zeehelden moesten van hun voetstuk en we moesten er onmiddellijk ons excuus voor gaan aanbieden. Als we het consequent deden, moesten zo’n beetje alle bladzijdes uit onze geschiedenisboekjes gescheurd worden. Er bleef niet veel historie meer over. Voordeel? Zo hoef je voor een goed punt voor geschiedenis tenminste niet meer zo lang te leren. Maar het gaat nog veel verder. Als er een MeToo verhaal opduikt in sector A, blijkt dat in sector B, D en de rest van het alfabet opeens óók te spelen. Met ieder nieuw geval blijkt steeds méér ‘onoorbaar’ en ‘grensoverschrijdend’. Totdat opa zijn kleinkind niet meer naar bed mag brengen. De ouwe viezerik. We groeien naar de tijd dat schouderklopjes aanrandingen worden. Die we dus niet meer geven. Godsgelukkig worden we eindelijk correct. En sorry dat ik bij dat ‘godsgelukkig’ Jaweh, Brahma, Allah, Vishnoe, Jehova en Lou de Palingboer niet genoemd heb.
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
Op 14 januari is Berna Lindelauf vanaf 14 uur weer aanwezig in Bibliotheek Gulpen-Wittem om te quilten. Deze keer zal ze extra aandacht besteden aan applicatietechniek, zowel ...
Rondom kerst is Bibliotheek Gulpen-Wittem gesloten van woensdag 24 december t/m vrijdag 26 december. Zaterdag 27 december zijn wij wel gewoon geopend van 10.00-12.30 uur.
