Wie vaker in Aken komt, ziet ze: het grote aantal bedelaars en zwervende, zwalkende mensen. Mannen zowel als vrouwen, meestal in hun eentje, soms in groepjes samenklittend. Mij geeft het vaak een ongemakkelijk gevoel als je zo iemand, met zo’n blik in de ogen van ‘help me’, voorbijloopt. Ik weet het, bij menigeen is die blik bewust aangedikt in de wetenschap ‘hoe wanhopiger ik eruit zie, hoe meer kans op een aalmoes’. Maar blikken, waarin zelfs dat niet meer zit, zijn volgens mij er nog erger aan toe. Bestudeerd bedelen getuigt nog van initiatief. Soms leent een vrouw een baby of groezelig ogend kindje met een schattige krullekop om het beeld zieliger te krijgen. Feit blijft dat Aken steeds meer armen op de stoepen lijkt te hebben zitten, vaak in weer en wind. Op een plasticje, een deken omgeslagen, soms met naast zich hun hele hebben en houwen in een plunjezak, doorgaans een fles in de hand. Het ongemak als je ze passeert zit vaak extra in het moment, dat ze je aanspreken ‘Mevrouw heeft u wat kleingeld over?’. ‘Omdat ze een slaapplaats moeten hebben, dat er kinderen ziek thuis zitten, dat ze iets te eten willen hebben’. Als je ‘Nee’ schudt of tegen ze liegt dat je niks bij je hebt, ga je met een pijnlijk schuldgevoel aan ze voorbij. Wie op die plek op de stoep belandt is aan het eind van z’n alternatieven. Al zijn er ook in die categorie gradaties. Er zijn er nog die actie ondernemen om aan de kost te komen. Die zie je met grote zakken vol lege statiegeldflesjes of -blikjes de vuilnisbakken afstropen. De heel professionelen hebben een lange haak bij zich, waarmee ze de putjes opentrekken bij vuilniszuilen met een ondergrondse container, zodat ze, plat op de stoep liggend, ook daar hun handelswaar uit kunnen vissen. Ik heb er hele vindingrijke gezien, die met een hengeltje met een magneet eraan de muntjes uit de bron visten die de toeristen erin gooien omdat dat geluk brengt. Die zwervers brengt het geluk. De meesten volstaan hoogstens met een bordje. ‘Ich habe hunger’. Ik heb eentje, die zo voor een broodjeszaak zat, ooit gevraagd welk broodje ie wilde, maar hij wilde geen broodje, hij wilde geld. Waarschijnlijk om een andere fataler honger te stillen. Van de week zat er eentje vlakbij het terras van Mc Donalds. Op het terras luidruchtige Engels sprekende jongeren. Een jongen en een meisje dreven, dacht ik, fluisterend de spot met de man op de stoep. Opeens liepen ze op de man af. ‘Hey you, come wit us. You can chose what you want’ De man keek niet begrijpend omhoog, maar ging mee naar binnen. Hij koos een blad vol met heerlijkheden en zat even later prinsheerlijk op het terras, zodat hij zijn dekentje en tas in de gaten kon houden. Even in de hemel. De Mc. Donalds hemel. Big Mac: big smile. En die jong en dat meisje liepen weer lawaai makend met hun groepje de stad in. Die rotjeugd.
Meer berichten van Column
Ik doe niet mee aan vogeltellingen. Ik zou ook niet weten hoe ik dat moest doen. Omdat ik bij god niet weet welk vogeltje ik al gehad heb en welke niet. Let wel: dat wordt de ...
Mij is het zingen met de paplepel ingegeven. Sterker: het heeft van meet af aan in mijn bloed gezeten. Dat kon niet anders want via de navelstreng kreeg ik al de nodige melodie...
Vorige keer vertelde ik over de rare gewoonte van volwassenen om met Sinterklaas de jaarlijkse veldslagen te starten rond de kleur van het Pietenvolk. Alsof het niet over een v...
Meer berichten
Nieuwjaarswandeling Doe mee aan de Nieuwjaarswandeling van IVN Eys op zondag 11 januari! Begin 2026 fris en vol energie. Trek je wandelschoenen aan en sluit je aan bij de gez...
Op 14 januari is Berna Lindelauf vanaf 14 uur weer aanwezig in Bibliotheek Gulpen-Wittem om te quilten. Deze keer zal ze extra aandacht besteden aan applicatietechniek, zowel ...
Rondom kerst is Bibliotheek Gulpen-Wittem gesloten van woensdag 24 december t/m vrijdag 26 december. Zaterdag 27 december zijn wij wel gewoon geopend van 10.00-12.30 uur.
